کد مطلب:60825 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:270
«سع الناس بوجهك و مجلسك و حكمك ، ایاك و الغضب فانّه طیرةٌ من الشیطان»[1] «با چهره ای باز در مجلس خود با مردم روبه رو شو و با حكم و قضاوت (عادلانه) آنها را بنگر و از خشم و غضب سخت دوری كن كه انگیزه ای است از شیطان». بنابراین گشاده رویی و پرهیز از خشونت یكی از سجایای اخلاق سیاسی در رفتار و منش سیاسی امام علی علیه السلام بوده و به كارگزاران خود نیز سفارش های زیادی در این باره می كند. كه در این نوشتار مجال بیش تر برای تفصیل آن نیست.
امام علی علیه السلام همواره با چهره ای باز و خندان با مردم روبه رو می شد و از هر گونه تندی و خشونت با مردم تحت فرمانروایی خویش پرهیز می نمودند. لذا همین توصیه ها را در نامه ای خطاب به «عبداللّه بن عباس» هنگامی كه وی را به فرمانروایی بصره منصوب نمود ، مطرح می كند. در آنجا چنین آمده است: